Ulga na złe długi PIT i CIT w czasach koronawirusa

Ulga na złe długi PIT i CIT w czasach koronawirusa

Od 1 stycznia 2020 weszła w życie zmiana przepisów zobowiązująca podatników podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) i podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT), do stosowania ulgi na złe długi. Obecnie uchwalona regulacja w ramach tzw. Tarczy Antykryzysowej pozwala Dłużnikowi na zwolnienie z obowiązku zastosowania ulgi na złe długi. Powyższe dotyczy jednak wyłącznie zaliczek na poczet podatku obliczanego za okresy roku 2020 (PIT- art.52q, CIT- art.38i, PIT-ryczałt art.57c).

Mechanizm działania ulgi za złe długi w PIT i CIT

Zgodnie z przepisami mechanizm działania ulgi za złe długi w PIT i CIT polega na tym, iż podstawa obliczenia podatku dochodowego powinna zostać:

  • zmniejszona o zaliczaną do przychodów wartość należności, która nie została opłacona w terminie 90 dni, licząc od dnia upływu daty płatności wskazanej na fakturze (rachunku) lub umowie – w przypadku wierzyciela,
  • zwiększona o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania, które nie zostało uregulowane w terminie 90 dni, licząc od dnia upływu daty płatności wskazanej na fakturze (rachunku) lub umowie – w przypadku dłużnika.

Wymogi formalne do skorzystania z ulgi

Jednakże wprowadzona regulacja zwalnia dłużnika, w przypadku braku płatności we wskazanym terminie w wyliczenia zaliczki za poszczególne okresy rozliczeniowe przypadające w 2020, od konieczności zwiększenia podstawy opodatkowania (o wartość wydatku ujętego w kosztach, faktycznie nieopłaconego). Wskazać jednak należy, że dłużnik może skorzystać z zapisu ustawy tylko jeżeli spełnione zostały łącznie następujące warunki:

1) podatnik poniósł w danym okresie rozliczeniowym negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19;

2) uzyskane przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym przychody, o których mowa w art.14, są niższe o co najmniej 50% w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku podatkowego, a w przypadku podatnika, który rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w 2019 r. – w stosunku do uzyskanych w tym roku średnich przychodów, o których mowa w art.14. Przez średnie przychody, rozumie się kwotę stanowiącą iloraz przychodów, uzyskanych w poprzednim roku podatkowym i liczby miesięcy, w których była prowadzona działalność gospodarcza w tym roku.

Warunku, o którym mowa w pkt 2, nie stosuje się do podatników, którzy:

  • stosowali w 2019 r. formę opodatkowania, w przypadku której nie ustala się przychodów;
  • rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej w ostatnim kwartale 2019 r. i nie uzyskali w tym okresie przychodów, o których mowa w art.14;
  • rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej w 2020 r.

Istotnym jest, że przepisy nie zawierają definicji określającej negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19. Określony w przepisie warunek jest pojęciem ogólnym, a zatem może być różnie interpretowany.

Należy również pamiętać, że nawet bez szczególnych regulacji tzw. Tarczy Antykryzysowej – przedsiębiorcy mogą się starać o ulgi podatkowe, odroczenia spłaty oraz rozłożenie spłaty należności. Uprawnienie to wynika wprost z art. 67a Ordynacji Podatkowej który daje przedsiębiorcom, jako podatnikom, prawo do ubiegania się o uzyskanie takiej formy pomocy.

Portal tworzony przez:

FilipiakBabicz.com

Obserwuj nas

Follow us

Posłuchaj podcastu ResTrue Talks.