Sąd jest uprawniony – na podstawie art. 159 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (jedn. tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 2460 ze zm.) – do zażądania od podmiotu związanego tajemnicą telekomunikacyjną informacji pozwalających zweryfikować twierdzenie powoda, że czynu naruszającego dobra osobiste dopuścił się pozwany w sprawie.
To teza uchwały Sądu Najwyższego z 6 sierpnia 2020 roku, wydanej w sprawie III CZP 78/19, która w sposób praktyczny rozstrzygnęła problem kolizji prawa do sądu oraz prawa do prywatności, podobnie jak dotychczas rozstrzygały go sądy administracyjne, które uznawały, że art. 159 ust. 4 Prawa telekomunikacyjnego oraz art. 18 ust. 6 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną nie zawężają zakresu podmiotowego ujawniania danych osobowych, a wskazują tylko przykłady ustawowego zwolnienia z tajemnicy telekomunikacyjnej oraz statuują bezwzględny obowiązek udzielania danych organom państwa na potrzeby prowadzonych przez nie postępowań.
Tym samym w razie konieczności takiej weryfikacji w toku procesu cywilnego nie będzie konieczne sięganie do instrumentów prawa administracyjnego, a wystarczy żądanie sądu cywilnego, co z pewnością jest rozwiązaniem odpowiadająca potrzebom praktyki.
Z aprobatą należy przyjąć rozciągnięcie przepisów retencyjnych na postępowania cywilne dotyczące ochrony dóbr osobistych, przy zastrzeżeniu, że sądy będą rozważnie oceniały wspomnianą wyżej kolizję dóbr prawnie chronionych.
Z drugiej strony problematyczne jest, że uchwała dotyczy jedynie weryfikowania twierdzeń powoda co do osoby naruszyciela – pozwanego w procesie. Tymczasem przeszkodą w realizacji prawa do sądu jest niejednokrotnie niemożność ustalenia danych osoby naruszającej dobra osobiste, jako przyszłego pozwanego.
Równie zatem interesujące co sama teza uchwały będzie z pewnością jej uzasadnienie, które powinno dać rozwiązanie powyższego problemu, jak i dookreślić zakres pojęcia „powodów przewidzianych ustawą lub przepisami odrębnymi”, a w szczególności, czy tym powodem jest fakt toczenia się sprawy o ochronę dóbr osobistych, czy też zamiar wytoczenia takiego powództwa i jaki konkretnie przepis obowiązującego w omawianej sytuacji należy brać pod uwagę.
